O kocie bengalskim, nazywany również potocznie bengalem lub leopardetą, ze względu na swoje zjawiskowe umaszczenie przypominające cętkowanie leoparda, mówi się czasami jako o „psie w ciele kota”. Spowodowane jest to ich wesołym i energicznym charakterem, ich inteligencją i miłością do spacerów i przygód. Również w odróżnieniu od typowego, stereotypowego kota, uwielbiają wodę i bardzo dobrze pływają. Zastanawiasz się czy kot bengalski byłby dobrym wyborem dla Ciebie? Zapraszamy do przeczytania artykułu poświęconego tej rasie, rozwiejemy wszystkie Twoje wątpliwości!
Kot bengalski – wzorzec i opis rasy
- Długość: 68 cm
- Wielkość: około 35 cm
- Waga: 3 do 8 kg
- Sierść: krótka
- Długość życia: 10-16 lat
Koty bengalskie zaliczane są do grupy kotów orientalnych, a według FIFe, czyli Międzynarodową Federacje Felinologiczną, są klasyfikowane do kategorii III – kotów krótkowłosych i somalijskich. Kod EMS tej rasy, służący do łatwiejszej identyfikacji kotów rasowych, to BEN. Rasa ta pochodzi ze Stanów Zjednoczonych, gdzie powstała w wyniku krzyżówki kotów domowych z dzikimi kotkami bengalskimi. Jako że pochodzą one od dzikich przodków, do standardu rasy wprowadzono także opis idealnego charakteru i temperamentu kota bengalskiego, który musi być pozbawiony agresji i płochliwości charakterystycznej dla dzikich kotów.
Jak wygląda dorosły kot bengalski z rodowodem? Charakteryzuje go:
- wydłużony, zgrabny i umięśniony tułów
- mała głowa o wydłużonym i zaokrąglonym kształcie, jednak już nie tak wąskim jak u ich dzikich przodków
- wysoko osadzone, szerokie uszy o małym rozmiarze i lekko zaokrąglonych końcach, delikatnie pochylone do przodu
- duże oczy o owalnym kształcie i szerokim rozstawieniu
- żylaste kończyny o zaokrąglonych łapach, tylne dłuższe niż przednie
- średniej długości, gruby ogon o czarnej i stożkowatej końcówce
Jeśli chodzi o szate włosową bengali, charakteryzuje je krótki, jedwabny włos gładko przylegający do ciała. Jedynie kocięta mogą mieć delikatnie dłuższą sierść. Tylko u kotów bengalskich występuje zjawisko błyszczącej sierści, które zwie się efektem „glitter”. Bengale są rozpoznawane głównie dzięki ich charakterystycznym cętkowanym umaszczeniu – cętki przybierają różnorodne kształty, od owalnych do na przykład półksiężycowatych. Ostateczny rozkład i wielkość cętek pojawia się u kota w wieku sześciu miesięcy. Cętki na grzbiecie ułożone są w łańcuchu, a na kończynach i ogonie zamieniają się w prążki. Pozostałością po ich dzikich przodkach jest charakterystyczne „M” na czole oraz poprzecznie ułożone paski na policzkach i szyi kota.
Maści dopuszczane przez FIFe to:
- brązowa
- złota
- pomarańczowa
- śnieżna
- srebrna
Inne barwne odmiany bengali niezaakceptowane przez FIFe:
- dymna
- czarna
- niebieska
Maści występują w różnych rodzajach nasycenia barwnego i mogą występować w dwóch odmianach cętkowania futra – cętkowanym i marmurkowym. Jak widać koty bengalskie charakteryzuje niesamowita różnorodność w ubarwieniu, dzięki czemu każdy kot ma swój wyjątkowy i niepowtarzalny rozkład cętek, odróżniający go od innych kotów. Oczy mogą również przyjmować różne barwy, od bursztynowych i złotych do zielonych.
Kot bengalski – jaki ma charakter?
Bengale są bardzo energicznymi kotami, kochają ruch – zabawę z właścicielem, skakanie i wspinanie się, a nawet pływanie. Mogą być znakomitymi towarzyszami spacerów, po oczywiście wcześniejszym nauczeniu ich chodzenia w szelkach i na smyczy. Koty bengalskie nie znoszą dobrze samotności, bowiem bardzo mocno przywiązują się do swoich właścicieli i cenią sobie ich towarzystwo. Po dobrze przeprowadzonej socjalizacji mogą być idealnymi towarzyszami dla dzieci i innych zwierząt, nawet dla psów. Koty bengalskie są niesamowicie inteligentne i szybko się uczą, dzięki czemu łatwo można nauczyć je wiele sztuczek, aportowania czy przywoływania. Dzięki idealnemu dobieraniu kotów do krzyżowania na samym początku tworzenia rasy, koty te są pozbawione agresji i płochliwości, która jest charakterystyczna dla ich dzikich przodków – kotków bengalskich.
Kot bengalski – ile żyje?
Koty tej rasy żyją z reguły 10 do 16 lat, jednak są to oczywiście uśrednione liczby i długość życia zależy od wielu różnych czynników. Aby zadbać od długie życie naszego kota należy dbać przede wszystkim o jego zdrowie, dbają co regularne wizyty kontrolne oraz wcześnie reagując na wszelkie niepokojące nas objawy. Najważniejsze z podstawowych potrzeb kotów bengalskich, które trzeba obowiązkowo im zapewnić aby nasz kot miał długie i szczęśliwe życie, jest spora dawka aktywności fizycznej, a także psychicznej oraz dużo uwagi i miłości od swojego właściciela. Koty bengalskie są bardzo ciekawskie i zwinne, dlatego często znajdziemy je w najróżniejszych niespodziewanych zakamarkach – należy zatem zadbać aby nasz dom był dla niego bezpieczny, na przykład zwracając uwagę na osiatkowanie balkonu i nigdy nie pozostawiając uchylonych okien.
Kot bengalski – zdrowie
Bengale charakteryzują się najczęściej bardzo dobrym zdrowiem, podejrzewa się że zawdzięczają to swoim dzikim przodkom oraz profesjonalnie prowadzonym hodowlą, które wykluczają do rozmnażania koty dotknięte chorobami genetycznymi. W rzadkich przypadkach mogą występować u nich częściej pewne charakterystyczne choroby jak:
- Kardiomiopatia przerostowa, w skrócie HCM – choroba polegająca na przeroście mięśnia sercowego, najczęściej dotyczącego lewej ściany komory lub przegrody międzykomorowej. Koty chorujące na HCM wykazują objawy najczęściej gdy choroba jest już zaawansowana i najczęściej są to objawy charakterystyczne dla niewydolności serca lub choroby zakrzepowo-zatorowej, a w najgorszych przypadkach może nawet doprowadzić do nagłej śmierci. Można ją jednak wykryć wcześniej za pomocą echo serca i wdrożyć odpowiednie leki, które mogą poprawić komfort i przedłużyć życie naszego kota.
- Postępujący zanik siatkówki – jest to choroba genetyczna, objawiająca się z początku utratą zdolności widzenia po zmroku, następnie wrażeniem świecenia siatkówki aż do całkowitej utraty wzroku.
- Zwichnięcia rzepki – choroba ta również jest uwarunkowana skłonnościami genetycznymi, a głównym objawem tej choroby jest kulawizna. W cięższych przypadkach przeprowadza się operacje.
- Torbielowatość nerek – choroba genetyczna objawiająca się nieregularnym powiększeniem struktury nerki spowodowanej przez powstające torbiele. Może ona prowadzić do niewydolności nerek, i w takim przypadku należy wprowadzić natychmiastowe leczenie objawowe aby poprawić komfort życia kota.
Kot bengalski – pielęgnacja
Koty bengalskie są bardzo łatwe w pielęgnacji i raczej nie powodują problemów z nadmiernym linieniem. Aby dbać o dobrą kondycję futra bengala należy czesać ją kilka razy w miesiącu, nie zbyt często aby nie naruszyć struktury włosa. Aby dodatkowo dbać o skórę i włosy naszego kota od środka, warto także zadbać o suplementy lub naturalne oleje, na przykład olej z łososia w ich diecie.
Kot bengalski – żywienie
Bengale ze względu na swoją wyjątkową aktywność mają bardzo szybki metabolizm, przez co potrzebują szczególnie dopracowanej diety, bogatej w składniki odżywcze. Należy więc zwracać uwagę na naturalny skład karmy oraz wybierać taką o jak największej zawartości białka pochodzenia zwierzęcego. Kotów nigdy nie należy karmić wyłącznie suchą karmą – mokra, dobrej jakości karma to podstawa żywienia kotów bengalskich. W ostatnich czasach popularnością cieszy się także dieta BARF, która polega na karmieniu kota surowym mięsem z dodatkowymi suplementami – jednak przed wprowadzeniem tego rodzaju diety należy obowiązkowo zwrócić się do lekarza weterynarii oraz specjalisty od kociej diety.
Kot bengalski – wychowanie
Kocięta kotów bengalskich ze względu na cudowny charakter wpisany w standard rasy oraz wysoką inteligencje są raczej bezproblemowe w wychowaniu. Już od pierwszych dni należy okazywać im czułość, ucząc akceptacji dotyku, jednak z umiarem – koty z reguły same decydują kiedy potrzebują samotności i czas na koniec głaskania. Już od młodości trzeba przyzwyczajać kotka do podstawowych czynności, takich jak na załatwianie się w kuwecie, korzystanie z transporterka czy wizyt u weterynarza.
Koty bengalskie można nauczyć wiele sztuczek, trzeba pamiętać jednak aby lekcje były ciekawe dla kotka i pełne nagród. Warto spróbować nauczyć naszego bengala aportowania, ponieważ będzie to dla niego doskonała zabawa w polowanie.
Kot bengalski – kocięta i hodowla
Jako że orientalne rasy kotów charakteryzują się niesłabnącą popularnością, w Polsce występuje wiele hodowli kotów rasy kot bengalski. Jednak trzeba pamiętać, że hodowla hodowli nie równej i wybierając swojego nowego kociaka trzeba wcześniej dogłębnie sprawdzić źródło z którego on pochodzi. Pozwala to na uniknięcie wspierania pseudohodowli, które zakładają osoby żądne wyłącznie zysku i najczęściej bez żadnej niezbędnej wiedzy o hodowli kotów – sprzedają oni koty nierasowe, bez rodowodu, najczęściej w „okazyjnych” cenach na portalach ogłoszeniowych. Kupując takiego kota ryzykujemy nie tylko wsparciem takiego nielegalnego biznesu, ale także wątpliwym zdrowiem naszego kota.
Jeśli chodzi o wiek, w którym kocięta będą gotowe do odbioru, obecnie zaleca się żeby nie oddzielać kocięcia od matki i rodzeństwa nie wcześniej niż przed 15-16 tygodniem życia.
Wybierając kociaka, zwracajmy uwagę aby miał on oficjalny rodowód i pochodził z sprawdzonej hodowli, zarejestrowanej w związkach felinologicznych.
Kot bengalski – ile kosztuje
Jeśli marzy Ci się zakup kota bengalskiego musisz przygotować się na cenę rzędu kilku tysięcy. Kocięta z dobrej hodowli kosztują od około 3 tysięcy złotych do nawet 7 tysięcy. Cena za dorosłego kota wystawowego przeznaczonego do hodowli może wynosić nawet ponad 10 tysięcy złotych.
Jeśli szukamy kota bengalskiego do adopcji za darmo, warto przeglądać strony fundacji i schronisk pomagającym szukać nowego domu dla kotów. Najczęściej będą to koty w typie rasy, jednak będą one z pewnością równie wyjątkowymi członkami rodziny.
Kot bengalski – historia rasy i ciekawostki
Rasa ta ma bardzo ciekawą i zawiłą historię. Pierwsze wzmianki o krzyżowaniu dzikiego kota bengalskiego z domowymi pojawiają się już w 1934 roku, jednak za oficjalny początek pracy nad hybrydami tych gatunków uważa się pracę Jean Sugden Mill rozpoczętą w 1946 roku. W 1963 roku sprowadziła ona samicę kotka bengalskiego z Azji Południowo-Wschodniej i skrzyżowała z czarnym, domowym kocurem – poskutkowało to narodzinami jednego żywego kociaka. Następnie biolożka zawiesiła swoją działalność, aż do 1980 roku w którym poznała doktora Willard’a Centerwall’a. Dr Centerwall podjął się hodowli tej krzyżówki, ze względu na zaobserwowaną odporność na białaczkę kotów domowych u kotków bengalskich – liczył że uda się wykorzystać ten fenomen w leczeniu ludzkiej białaczki. Właśnie w 1980 roku przekazał on kilka kociąt tej międzygatunkowej mieszanki, co pozwoliło Jean Mill na kontynuacje hodowli. Jej celem był odpowiedni dobór kotów o zrównoważonym temperamencie, tak aby utraciły one płochliwy charakter ich dzikich przodków. Efektami jej pracy była piękna i jednocześnie przyjazna kotka o imieniu Millwood Penny Ante. W 1986 roku rasa to została zaakceptowana przez TICA, a znacznie później przez niektóre inne stowarzyszenia, jak na przykład brytyjskie GCCF, które przyjęły je jako nową rasę dopiero w 2006 roku i dały jej status championa.
Jeszcze jedną osobą, która przyczyniła się do utworzenia tej rasy był William Engler, który nadał nazwę tej rasie i prowadził hodowle w latach 1970 aż do trzeciego pokolenia.
Ciekawostki:
- Kocury powstające z krzyżówki kotów domowych z dzikimi kotkami bengalskiego są niepłodne aż do 4 pokolenia, do dziś nie udało się zmienić tego fenomenu.
- Do „stworzenia” dzisiejszych kotów bengalskich użyto także kotów ras: amerykański kot krótkowłosy, kot abisyński i kot egipski mau, który jest źródłem efektu „glitter” u bengali.
- Bengale są niesamowitymi skoczkami, mogą skakać na zasięg przekraczający ponad 2 metry!
Kot bengalski – dla kogo?
Koty bengalskie są doskonałym wyborem nie tylko dla kociarzy, ale też dla psiarzy, ponieważ dzielą z psami wiele wspólnych cech, takich jak miłość do zabawy i przywiązanie do właściciela – można je także nauczyć wychodzenia na smyczy na spacery. Trzeba mieć na uwadze, że bengale nigdy nie będą typowymi kanapowcami, większość dnia wolą spędzać na bieganiu po domu, polowaniu i zabawie. Przy bengalach nie warto oszczędzać na kocich akcesoriach jak półki naścienne, drapaki i domki – koty tej rasy uwielbiają różnorodność i z pewnością docenią nowe miejsca do skoków.
Bengale mogą mieszkać z innymi kotami i zwierzętami, oczywiście po odpowiednim wprowadzeniu. Koty te mogą być świetnymi towarzyszami zabaw dla dzieci, jednak należy wcześniej nauczyć je odpowiedniego obchodzenia się z kotem. Szukasz aktywnego towarzysza w mniejszym rozmiarze? – kot bengalski może być idealnym wyborem dla Ciebie.
Autor
Redakcja RankingKarm.pl